เศรษฐศาสตร์สถาบันในระบบสุขภาพไทย

ทฤษฎี แนวความคิด และเครื่องมือในการวิเคราะห์ด้านเศรษฐศาสตร์สุขภาพปัจจุบันมีพื้นฐานมาจากทฤษฎีเศรษฐศาสตร์สำนักนีโอคลาสสิคเป็นสำคัญ ซึ่งมีข้อดีช่วยให้มีความแน่นอนสม่ำเสมอในการวิเคราะห์ประเด็นด้านสุขภาพ มีกรอบที่ชัดเจน ลดอคติในการวิเคราะห์ อย่างไรก็ตามข้อจำกัดของสำนักคิดดังกล่าวคือ เป็นการวิเคราะห์ที่นำปัจจัยด้านสถาบัน การเมือง เป็นปัจจัยภายนอกการวิเคราะห์ ซึ่งอาจจะเหมาะสมในการใช้ในกรณีที่ระบบมีกฎระเบียบที่แน่นอนอยู่แล้ว แต่ทว่าในการปฏิบัติจริงโดยเฉพาะเรื่องนโยบายสุขภาพที่เป็นนโยบายสาธารณะชนิดหนึ่ง ที่มีผู้แสดงที่หลากหลาย ทั้งภาครัฐ และ ปัจเจกชน ในงานสัมมนาครั้งนี้มีจุดมุ่งหมายใช้กรอบเศรษฐศาสตร์สถาบันโดยใช้แนวการวิเคราะห์ “ประวัติศาสตร์สถาบันนิยม” เพื่ออธิบายการก่อร่างสร้างตัวสถาบันในระบบสุขภาพไทย อันได้แก่ ชาติ-ศาสนาพุทธ-สถาบันกษัตริย์ ซึ่งมีบทบาทในการกำหนดแนวคิดด้านสุขภาพ การกระจายสุขภาพและบริการสุขภาพ รวมถึงนโยบาบสุขภาพไทย หารทำงานของสถาบันดังกล่าวทำให้นโยบายสุขภาพไทยเป็นหนึ่งในบริบทการพัฒนาประเทศ นโยบายสุขภาพจึงมุ่งหวังไม่เพียงแต่ยกระดับสุขภาพเท่านั้น แต่ต้องส่งผลกระทบที่ดีต่อเศรษฐกิจ รัฐจึงให้บริการเฉพาะกลุ่มประชากรที่ส่งผลประยชน์ระบบเศรษฐกิจเป็นหลัก ส่วนกลุ่มประชากรที่รัฐเข้าไปไม่ถึงจึงเป็นความรับผิดชอบของครอบครัว ชุมชน การบริจาคระดมทุนจากวัดและโครงการการกุศลของสถาบันกษัตริย์

 

ผู้ดำเนินรายการ: อาจารย์ ดร.ณปภัช สัจนวกุล