การบูมของกาแฟและการเมืองของการอพยพย้ายถิ่นในที่ราบสูงบอละเวน สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว

งานวิจัยนี้ทำความเข้าใจกระบวนการเคลื่อนย้าย ความเป็นการเมือง และโครงสร้างพื้นฐานในการเคลื่อนย้ายแรงงานในสวนกาแฟ ซึ่งเกิดจากการให้สัมปทานพื้นที่เพาะปลูกขนาดใหญ่ของรัฐบาล สปป. ลาว ตั้งแต่ทศวรรษ 2000 เป็นต้นมา นโยบายดังกล่าวนอกจากจะเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินแล้วยังก่อให้เกิดการอพยพย้ายถิ่นของประชากรทั้งภายในประเทศลาว และการย้ายถิ่นของแรงงานข้ามประเทศเพื่อไปเป็นแรงงานให้กับบริษัทและพื้นที่สวนกาแฟ โดยเฉพาะในที่ราบสูงบอละเวน เมืองปากซอง แขวงจำปาสัก ซึ่งในปัจจุบันมีพื้นที่สวนกาแฟรวม 88,210 เฮกตาร์ (94.54% ของพื้นที่ปลูกกาแฟทั่วประเทศ) งานวิจัยนี้เสนอว่าการเคลื่อนย้ายของปัจเจกเป็นผลจากการเมืองซึ่งหมายถึงความสัมพันธ์ทางสังคมที่เกิดจากการผลิตและกระจายอำนาจของมิติต่าง ๆ ที่หลากหลายได้แก่ ชนชั้น เพศภาวะ ชาติพันธุ์ สัญชาติ ฯลฯ ดังนั้นการเคลื่อนย้ายจึงเปรียบเสมือนทรัพยากรอย่างหนึ่งที่คนที่มีความสัมพันธ์ทางสังคมในมิติแตกต่างข้างต้นไม่สามารถเข้าถึงทรัพยากรนี้ได้อย่างเสมอภาคกัน

 

* Soimart Rungmanee is faculty of the Puey Ungphakorn School of Development Studies, Thammasat University.

 

Moderator : รศ.ดร.สุดารัตน์ มุสิกะวงศ์